Lieve lezers,
Zoals jullie twee weken geleden konden lezen, we waren er even niet! Wij zaten even kinderloos in Londen. Het originele plan was om Christiaan bij mijn ouders te laten logeren en Charlotte bij een vriendin. Maar omdat zij ook een meervoudig gehandicapt zoontje heeft, kon een verkouden Charlotte daar niet bij. Het leek even goed te gaan maar uiteindelijk is ze een dag later naar mijn schoonouders gebracht. Toen ik dat hoorde (wat we wel van te voren besproken hadden zodat we een plan B hadden voor haar) zaten we in Brussel ingecheckt te wachten op de Euroline trein.
Schuldgevoel
En wat voelde ik mij schuldig. Was ik echt zo’n moeder die haar kind ziek achterliet. En het heeft 3 man gekost om mij niet schuldig te voelen. M’n man, m’n vriendin bij wie ze was en m’n schoonmoeder waar ze heen zou gaan. Maar zodra we in de trein zaten was dat gevoel weg. Ze was altijd in goede handen geweest en zal dat nu ook zijn. En over 3 dagen was ze weer thuis.
Samen in Londen genieten
Maar wat was Londen heerlijk. We hebben weer even heerlijk genoten van het samen zijn, gewoon even man en vrouw ipv papa en mama. We hebben aan sightseeing gedaan, veel gelopen (12km per dag ongeveer) en vooral heel veel genoten. Van onze tijd samen, van het eten, van de stad en van de geschiedenis die de stad met zich mee brengt. We hebben het National History museum bezocht, Sealife, Leicester square (waar de lego winkel zit), de Tower of Londen met de Tower bridge en laten we de Harry potter winkel niet vergeten. We zaten vlakbij de London eye en bij de Westminster bridge.
Back to reality
Onze batterijen zijn weer opgeladen en we zijn weer klaar voor de hectiek en gebroken nachten. En nu we het daar toch over hebben, ik had me schrap gezet voor weer een lange reeks rotnachten, maar wat doet Charlot? Die slaapt gewoon van 21.45-4.30 of 5.00. Wat een verandering. Het is nog niet veel uurtjes qua slaap maar ik voel me al stukken beter! Wat ook beter gaat is het ritme en de sfeer thuis. Er hing de laatste weken een aparte sfeer. De sfeer van irritatie, drukte en stress maar ook slaaptekort. Slechte combinaties. Sinds we uit Londen terug gekomen zijn is de sfeer gelukkig helemaal weg. Weer helemaal gewoon, een meer ontspannen sfeer.
Meer goed nieuws
Nog meer goed nieuws, ik ben door tot de gesprekken voor de opleiding tot verpleegkundige. Dat is de laatste stap. Ik zweet me peentjes en kan m’n zenuwen nauwelijks bedwingen, maar ik hoef alleen nog deze laatste hindernis te nemen. Hoe spannend is dat! Deze hindernis heb ik gisteren moeten nemen, maar jullie horen pas over 2 weken hoe dat uitgepakt heeft! Houdt het nog een beetje spannend. Dan vertel ik ook hoe wij sinterklaas zijn verjaardag gaan vieren!
Lijkt me ook heerlijk even een weekend met de man naar Londen.